wieczorem tego samego dnia była sobie sama winna. spektakl uciekania przed sobą jej się nie spodobał. odkryła, że nie tylko ona sama była sobie winna. inni też byli sobie winni. nie zmieniało to jednak nic w jej życiu: przeświadczenie, że są inni. czemu świat jest taki, a nie inny? wrócę i będę nieszczęśliwa. dzień z dniem. szczęście nie jest stanem normalnym. tym bardziej miłość. rosnące jak grzyby po deszczu sformułowania "zdrowia, szczęścia, pomyślności" niknące raz po raz w kałużach, w które wjeżdża autobus.
-już nie będę tą samą.