niedziela, 24 czerwca 2012

cykl pt. "dadaistycznie skrócony Puszkin"

1.
cóż tobie imię moje powie?
umrze
zostawi martwy ślad
pamięć jego zagłuszy
wir wzruszeń nowych
nie wskrzesi
wspomnień
tkliwych


2.
w bieli
burzowej mgle
droczyło się


oplatał
wstęgą czerwoną
wiatr


3.
gdy róże umierają
dusza
wonią tchnąca
gdzie zapomnienie
sen niesie


4.
zataj, zataj marzenia
boję się ich



czy z wierszy można tworzyć wiersze?

1 komentarz:

  1. Wyglada na to ze mozna. Co do Twojego wyobrazenia samotnosci, chyba jest jak u wszystkich arche-typowe. Ta postac, czesto taka rysuje w centrum map mysli. Twoje mysli ostatnio wybiegaja bardzo daleko widze... No i nie bez przyczyny ludzie ktorzy chca by dostrzerzono ich (samotnosc) chodza ubrani wlasnie na czarno.

    widzimy sie juz dzisiaj

    OdpowiedzUsuń