G. uświadomiła jej jedną rzecz: jakkolwiek by nie było, on był jej natchnieniem. I nie mogła temu zaprzeczyć. Chociaż parzyła się codziennie gorącą wodą jego śladów, to szukała go wzrokiem, myślała, że zaraz go ujrzy... Nieważne, że na nią nie zasługiwał, że był totalnie ślepy, jak krety... Że już tysiące razy traciła przez niego humor, a wręcz nie umiała z nim normalnie porozmawiać. Mogła się dziś sparzyć słońcem i nim. Czerwone plecy, czerwone policzki. Nikt nie zauważył różnicy, kiedy jedno, a kiedy drugie. I dobrze.

Wchłaniała to wszystko, lecz źródło zaczęło już powoli wysychać, bo ileż można. Będzie je miała jeszcze 2 tygodnie, po czym ono umrze. I dobrze. Poszuka nowego. Bo źródło natchnienia nie jest tylko jedno. Niewyraźnie nikną też rysowane wszędzie okulary i niezapomniany uśmiech. Odnajdywanie kolejnego natchnienia będzie równie dobre, jak odnajdywanie kolejnego smaku lodów z rodziny cytrusów.

______________________

So that's it
that's my world
you didn't know it
now you know
I am a dreamer...